عصاره بادرنجبویه:
- نام علمی ملیس: Adiantum capillus veneris
بادرنگ بویه (Melissa officinalis)که به نام بادرنجبویه و فرنج مشک نیز نامیده می شود از زمانهای قدیم برای درمان بیماریهای مختلف به کار می رفته است. ابن سینا طبیب مشهور ایرانی از آن برای تقویت قلب استفاده می کرده است. این عصاره گیاه به دلیل بوی مطبوعی که دارد مورد توجه زنبور عسل بوده و حتی در بعضی از کتب قدیمی از آن به عنوان گیاه زنبور نیز نام برده شده است. بادرنجبویه گیاهی از خانواده نعناع است. و به حالت خودرو در قسمت های جنوبی و مرکزی اروپا و جنوب غربی آسیا و ایران می روید.
گیاهی است چند ساله که ارتفاع آن به حدود 80 سانتیمتر می رسد. برگهای آن سبز تیره، متقابل، بیضوی و دندانه دار مانند برگ نعناع ولی بزرگ تر از آن و به درازای 8 و عرض 4 سانتیمتر می باشد. گلهای آن سفیدرنگ یا گلی است که در اوائل تابستان ظاهر می شود. میوه بادرنگ بویه چهارفندقه و قهوه ای رنگ است. گیاه ملیس در سایه ها، کنار دیوارهای قدیمی، در تاکستان ها، کنار جاده ها و حاشیه باغها به طور خودرو می روید. قسمت مورد استفاده این گیاه برگ و سرشاخه های جوان آن است.
بادرنجبویه حاوی ترکیبی به نام رزمارینیک اسید است که به نظر دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی است. آنتی اکسیدان ها از آسیب سلولی جلوگیری می کنند، در حالی که ضد میکروبی ها ارگانیسم های عامل عفونت مانند باکتری ها و ویروس ها را از بین می برند.
برگ بادرنجبویه دارای اسانس خوشبوئی است که به نام اسانس ملیس Melise معروف است. این اسانس شامل موارد زیر است:
جرانیات Geranial، نرال Neral، سیترونلال Citronellal، لینالول Linalool، جرانیولGeraniol، استات جرانیل Geranil acetate و متیل سیترونلات Methyle citronellate.
مواد دیگری که در گیاه وجود دارد عبارتند از فلاوونوئید Flavonoid، اسید رزماریانیک Rosmarianic acid، تری ترپین Teriterpene.
بادرنگ بویه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است.
استفاده از بادرنجبویه به اندازه معین و تجویز شده ضرری ندارد ولی اگر بیش از حد مصرف شود ممکن است باعث عوارضی مانند احساس خستگی، بی حسی،خواب و پائین آمدن فشار خون شود. اشخاص گرم مزاج نیز در صورت استافده از آن باید آن را با سکنجبین یا گل بنفشه بخورند.
1- Al-Snafi, A. E. (2015). The chemical constituents and pharmacological effects of Adiantum capillus-veneris-A review. Asian Journal of Pharmaceutical Science and Technology, 5(2), 106-111.
2- Singh, C., Chauhan, N., Upadhyay, S. K., & Singh, R. (2020). Phytochemistry and ethnopharmacological study of Adiantum capillus-veneris L.(Maidenhair fern). Plant Archives, 20(2), 3391-3398.
3- Dehdari, S., & Hajimehdipoor, H. (2018). Medicinal properties of Adiantum capillus-veneris Linn. in traditional medicine and modern phytotherapy: a review article. Iranian Journal of Public Health, 47(2), 188.
4- Nilforoushzadeh, M. A., Javanmard, S. H., Ghanadian, M., Asghari, G., Jaffary, F., Yakhdani, A. F., … & Fatemi, S. A. (2014). The effects of Adiantum capillus-veneris on wound healing: An experimental in vitro evaluation. International journal of preventive medicine, 5(10), 1261.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.